Co sprawia, że kolęda przetrwa wieki, pozostając żywa w sercach i umysłach ludzi? „Augustus kiedy królował” to jedna z tych niezwykłych pieśni, której echa można usłyszeć w każdym zakątku Polski, gdy tylko nadchodzi czas Bożego Narodzenia. Ta kolęda, pełna symboliki i głębokiego przesłania, jest nie tylko śpiewem religijnym, ale także kroniką epoki, która odzwierciedla ducha i kulturę swoich czasów. Zanurzmy się w jej historię, aby odkryć, jak ta starożytna pieśń stała się jednym z najcenniejszych skarbów polskiej tradycji bożonarodzeniowej.

„Augustus kiedy królował” ma swoje korzenie w średniowieczu, okresie burzliwych zmian społecznych i religijnych. Utworzona przez Władysława z Gielniowa, wybitnego poetę i franciszkanina z XV/XVI wieku, kolęda ta odzwierciedla duchowe i kulturowe prądy epoki. W czasach, gdy Kościół miał ogromny wpływ na życie codzienne, kolędy stały się narzędziem edukacji religijnej i przekazu kulturowego. „Augustus kiedy królował” nie jest wyjątkiem, opowiadając historię narodzin Chrystusa w kontekście politycznym i społecznym, łącząc wiarę z codziennością ówczesnych Polaków.

Tekst „Augustus kiedy królował” jest bogaty w symbolikę, która przenosi słuchaczy w czasie i przestrzeni, do momentu narodzin Mesjasza. Kolęda ta, z jej refrenem „Narodził się Jezus Chrystus, Zbawiciel nasz wszyscy”, podkreśla radość i nadzieję, jaką przynosi przyjście Chrystusa na świat. Jednak nie jest to tylko opowieść o radości; w tekście pojawiają się również odniesienia do trudów Maryi i Józefa oraz cierpienia niewinnych dzieci, co odzwierciedla realia społeczne i polityczne tamtych czasów. Przez te kontrasty, kolęda przypomina słuchaczom o ludzkim aspekcie historii Bożego Narodzenia, jednocześnie podkreślając uniwersalne przesłanie miłości, poświęcenia i nadziei.


Tekst i słowa kolędy „Augustus kiedy krolował” – wszystkie zwrotki

1Augustus kiedy krolował,
Wszytkiemu światu panował;
Świat wszystek popisać kazał
A czynsz od każdej głowy brał.

2Betleem, miasto niewielgie,
Miało goście tedy mnogie;
Tamo Jozef z swoją oblubienicą
Poszedł z Maryją brzemienną.

3Ci, iże ubodzy byli,
Gospody w mieście nie mieli,
Przeto do stajniej stąpili,
Tamo w ubostwie mieszkali.

4Dziewica tedy przeczysta
Porodziła Jezu Krysta;
W poł nocy się Bog narodził,
A wszystek świat uwiesielił.

5Emanuel się narodził,
A żywota nie otworzył;
Izaijasz prorokował,
A to znamię krolowi dał.

6Fałszywi Żydowie błądzą,
Pisma świętego nie widzą;
Źwierzątka Boga poznały,
Gdy na kolana klękały.

7Gdy Dzieciątko jest płakało,
Na gołej ziemi leżało,
Tedy Matka poklęknęła,
Dzieciątku modłę dawała.

8Ha, ha, ha – Dziecię krzyczało,
Za grzechy ludzskie płakało,
Matuchna je z ziemie wzięła,
A w płacie je powijała.

9Iże stajnia ciasna była,
Dziecię w jasłki położyła;
Żadna niewiasta tam była,
Ktora by Matce służyła.

10Kłamając, niektorzy mowią,
A w tem Matce urągają,
Aby tam niewiasty były,
Ktore by Matce służyły.

11Ludzie wszytcy się wiesielcie,
A piesnkę nową śpiewajcie,
Bo Krystus się nam narodził,
Ktoryż niebo nam otworzył.

12Maryja, Matuchno Boża,
Tyś jeś woniająca roża,
Proś za nami Syna twego,
By nam dał Ducha Świętego.

13Nasze grzechy by odpuścił,
Ten, ktory się dziś narodził,
Proś za nami, Panno czysta,
Oświeci nas, gwiazdo morska.

14O Jezu, wieczna światłości,
Łaską twoją nas oświeci,
Przez twe święte narodzenie
Daj nam grzechom odpuszczenie,

15Pastyrzowie kiedy czuli,
A gdy trzod swych przyglądali,
Anjoł światły je przestraszył,
A przestraszone ucieszył.

16Kwiatek polny się narodził,
Czujnem pastyrzom się wzjawił,
Pastyrzowie się wiesielcie,
A do Betleem biegajcie.

17Rzysza anjelska śpiewała,
A Pana Boga chwaliła:
„Chwała Bogu bądź na niebie,
A pokoj ludziem dobrej wolej”.

18Słuch ten pastyrze ucieszył,
Jeden do drugiego mowił:
„Podźmy do Betleem rychło,
Obglądajmy takie słowo”.

19Tedy pastyrzowie biegli,
Matkę, Jozefa naleźli,
Dzieciątko w jasłkach widzieli,
A modłę jemu dawali.

20Wielebna Matuchna Boża
Słowo w siercu swem chowała.
Pastyrzowie się wrocili,
Jidąc, Bogu dziękowali.

21Kryste, przez twe narodzenie,
Daj nam duszne ucieszenie,
Odpuści nam nasze winy,
Przez twoje naświętsze krciny!

22Juże wszystcy się radujcie,
Piesnkę nową zaczynajcie,
Bo się nam Pan Bog narodził,
Naszę naturę uwielbił.

23Żywot wieczny, Jezu, nam daj,
Od nagłej śmierci zachowaj,
Daj nam spokojne bydlenie,
Po śmierci wieczne zbawienie.

„Augustus kiedy krolował” – cały tekst do druku

Kliknij niżej by wydrukować tekst kolędy
Drukuj tutaj!

Interpretacja „Augustus kiedy krolował”

Sprawdź również:
https://www.koledypolskie.pl/wp-content/uploads/2023/10/augustus-kiedy-krolowal-img-1024x576.jpghttps://www.koledypolskie.pl/wp-content/uploads/2023/10/augustus-kiedy-krolowal-img-150x150.jpgRedakcjaCo sprawia, że kolęda przetrwa wieki, pozostając żywa w sercach i umysłach ludzi? 'Augustus kiedy królował' to jedna z tych niezwykłych pieśni, której echa można usłyszeć w każdym zakątku Polski, gdy tylko nadchodzi czas Bożego Narodzenia. Ta kolęda, pełna symboliki i głębokiego przesłania, jest nie tylko śpiewem religijnym, ale...Kolędy i pastorałki