Kolęda Betlejem święte miasteczko wsławione

1Betlejem święte! miasteczko wsławione,
Tyś przez Proroków z dawna ogłoszone,
Według proroctwa Micheaszowego,
Z ciebie miał wynijść Wódz ludu Bożego.

2To się już dzisiaj spełniło na tobie,
Posiadasz Boga w maluczkiej osobie,
O jakże wdzięcznie brzmią Anielskie pienia,
Wyśpiewujące hymny uwielbienia.

3Tych więc Aniołów i my naśladujmy,
Uczcijmy z niemi, z niemi się radujmy,
Wołając, witaj o Panie nad Pany,
Przez twych proroków zdawna obiecany.

4Izaijaszu! wesel się wraz z nami,
Coś przejrzał duchem, my widzim oczami,
Oto Panienka porodziła Syna,
Nie znając męża, jak wdzięczna nowina.

5I Baruch wiernych przyszłym cieszył cudem,
Że Bóg na ziemi z swym zamieszka ludem,
Pełniąc nadzieję, którą tęschność słodził,
Dziś nam w Betlejem Chrystus się narodził.

6Izaijaszu! coś za ludem prosił,
I głos do Pana zastępów podnosił,
By dał Baranka nam panującego,
Pójdź do Betlejem, tam masz złożonego.

7Co Patryarchom poprzysiągłeś Panie,
Że ze krwi onych Messyjasz powstanie,
Toś dzisiaj zjścił, gdyś Dawida plemię,
Uczcił synostwem Zbawiciela ziemię.

8Pójdź pokolenie Judy witaj Pana,
Złóż mu twe berło, padnij na kolana,
Bo oto woła Bóg Jakóba mową,
Że wszystkich ludów Chrystus będzie głową.

9Już się proroctwo Dawida spełniło,
Gdy ode wschodu trzech Królów przybyło,
Z wielkiemi dary, nizkiemi pokłony,
U nóg dzieciątka składają korony.

10Dziś więc do Pana przybliżmy się społem,
Cześć mu oddajmy i uderzmy czołem,
Wołając, Panie zmiłuj się nad nami,
A nie racz gardzić naszemi prośbami.