Kolęda I my też przychodzim ubodzy

1 I my też przychodzim ubodzy ludzie,
Oddajemy pokłon w tej lichej budzie;
Krawcy, szewcy, cyrulicy,
Kuśnierz, piekarz, powroźnicy,
Cieśla z kowalem.

2   Idźże ty krawcze wprzód do szopy z łokciem,
A ty szewcze nie chodź, co śmierdzisz dziegciem,
Podaruj Mu koszuleczkę
I uszyj Mu sukieneczkę,
Bo nagi leży.

3   Piekarze, kuśnierze, a wy co dacie?
Co za podarunek Panu oddacie,
Ja bochenek światły chleba,
Kożuszka Mu też potrzeba,
Bo w zimie leży.

4   Ja zaś cieśla krzyżyk wyrobię Tobie,
Ja powroźnik powróz damci od siebie,
Tobie Jezu podaruję,
Ja kowal gwoździ ukuję
Na ręce i nogi.

5   To słysząc Marya uważa sobie,
Mówi do Jezusa, zda się to Tobie,
Wszystkoć się to Synu przyda,
Gdy Cię Judasz żydom wyda,
Na męki srogie.

6   I ja też przychodzę, szewiec ubogi,
Przynoszę trzewiczki na Twoje nogi,
Józef mówi: idź precz szewcze,
Twych trzewiczków Jezus niechce,
Bo śmierdzą dziegciem.

7   Pogroził mu Józef kijem z furyą,
Szewc wychodzi prędko z tą fantazyą,
Dratwy swoje porozrzucał,
I kopyta w piec powrzucał,
Szydła połamał.

8   Otóż tobie szewstwo, mój miły szewcze,
Już się go wyrzekam, jak sobie zechcę,
Zgiń, przepadnij moje szewstwo,
Lepsze niebieskie królestwo,
U tego Pana.