Kolęda Któż o tej dobie płacze

1Któż o tej dobie płacze we żłobie?
A gdzie, gdzie?
W stajni ubogiej, lubo mróz srogi,
Niebieskie pachole.

2Ubogo leży, w lichej odzieży,
A kto, kto?
Pan wszego świata, którego lata,
Ogarnąć nie mogą.

3Cud niesłychany, gość niewidziany,
A kto, kto?
Bóg utajony, dziś narodzony,
Ludziom się pokazał.

4Bóg się dziś rodzi, na świat przychodzi,
A po co?
Przyszedł na ziemię, by ludzkie plemię,
Od piekła wybawił.

5Tego witajmy, i temu dajmy,
A co, co?
Serca skruszone a oczyszczone,
W miłości gorącej.

6Bo nas miłuje, i nam daruje,
A co, co?
Czego pragniemy i znaleść chcemy,
Po śmierci zbawienie.

7Wolno wnijść lichym, pasztuszkom cichym,
Do kogo?
Do Pana tego, co niebo jego,
W żłobie leżącego.

8Królowie jadą, korony kładą,
A skąd, skąd?
Od wschodu słońca, szukają końca,
Zbawienia swojego.

9Skarb otwierają, dary dawają,
A komu?
Wielcy Panowie, możni królowie,
Dzieciątku małemu.

10Przed nim padają, cześć oddawają,
A kto, kto?
Dwoje zwierzęta, nieme bydlęta,
Wół z osłem klękają.