Kolęda Niechaj mnie kto prosi

1 Niechaj mnie kto prosi, grzecznego wiem cosi:
Com dziś widział, com dziś słyszał w przemiany,
Gdym w gromadę zganiał swoje barany.
Powiedzże nam miły bracie, będziem Boga prosić za cię;
Jeżeli wiesz co nowego, weźmiesz od nas co dobrego;
Złożymyć się na Jużynę, ucieszże nas w tę godzinę.

2 Już prawie w północy, aż się coś widoczy,
A co dalej, to się bardziej łyskocze;
A ja z strachu miły Stachu dygoczę.
Jeżeli tak miły Stachu, musiałeś zjeść korzec strachu.
Zawołać też na nas było, namby się wstać nie leniło;
A około twojej budy, przygrywalibyśmy w dudy.

3 Jużem ci wesoły, bom widział Anioły,
Widziałem ich oczywiście pod zorze,
Oni komuś przygrywali w oborze.
Pójdźmyż i my choć w tym czasie, niech Woj tal trzody popasie;
Bo jak się będziem bawili, nic nie ujrzymy po chwili;
Naładujmy sobie trzosy, chociaż owocem kokoszy.

4 Wlazę ja do szopy, wy bracia też w tropy;
Jak wleziemy, padniemy my żebracy,
Mówiąc Panu: my też Twoi robacy;
Bądźże nam dziś miłościwy, kiedy Twoje widzim dziwy;
Ofiarujemy z kobieli, cośmy tu dla Ciebie wzięli;
I jeszcze Ci zaśpiewamy, co ducha w gardzielach mamy.

5 Zacznę ja wam drzewi, bo tak z was nikt nie wie:
Zawitajże śliczny Panie w tym żłobie;
Niechże się od nas zacznie cześć Tobie.
My śpiewajmy co w nas ducha, kiedy nas Paniątko słucha;
Oby rączką błogosławił, by nam wilk owiec nie dławił;
Niech Ci będzie Panno czysta, z Synem chwała wiekuista.