Kolęda A któż Cię to Stwórco świata
Kolęda „A któż Cię to Stwórco świata wszystkiego i Panie” ukazuje głęboką kontemplację nad tajemnicą wcielenia Boga. W tekście pojawiają się pytania dotyczące powodów, dla których Wszechmogący Bóg zdecydował się przyjąć ludzką postać i narodzić się w skromnej stajence. Centralnym motywem jest miłość Boga do ludzkości, która skłoniła Go do takiego poświęcenia.
Tekst i słowa kolędy „A któż Cię to Stwórco świata” – wszystkie zwrotki
1A któż Cię to Stwórco świata wszystkiego i Panie,
Dzisiaj złożył w Betleemskiej stajence na sianie?
Któż Cię, Wszechmogący Boże, strącił na to łoże?
Kto Cię na tej nizkiej ziemi, równie z synami ludzkimi,
Trudy wszelkie cierpieć zniewolił. 2Twa to nowina, a miłość ma ku Tobie sprawiła,
Że mnie z wysokości nieba, na ziemię zwabiła,
Abym w osobie Dzieciny, opłakiwał ludzkie winy,
A spłaciwszy dług twój, ciebie w szczęśliwości wiecznej w niebie,
Między wybranymi posadził. 3O Boże, jakżeś w miłości Twojej niepojęty,
Żeś opuścił tron Twój w niebie, a mieszkasz z bydlęty,
Żeś zapomniał Twej godności, zstępując w ziemskie nizkości,
Abyś dla mnie w ludzkiem ciele, niewczasów i nędzy wiele,
I śmierć srogą, podjął krzyżową.
Dzisiaj złożył w Betleemskiej stajence na sianie?
Któż Cię, Wszechmogący Boże, strącił na to łoże?
Kto Cię na tej nizkiej ziemi, równie z synami ludzkimi,
Trudy wszelkie cierpieć zniewolił. 2Twa to nowina, a miłość ma ku Tobie sprawiła,
Że mnie z wysokości nieba, na ziemię zwabiła,
Abym w osobie Dzieciny, opłakiwał ludzkie winy,
A spłaciwszy dług twój, ciebie w szczęśliwości wiecznej w niebie,
Między wybranymi posadził. 3O Boże, jakżeś w miłości Twojej niepojęty,
Żeś opuścił tron Twój w niebie, a mieszkasz z bydlęty,
Żeś zapomniał Twej godności, zstępując w ziemskie nizkości,
Abyś dla mnie w ludzkiem ciele, niewczasów i nędzy wiele,
I śmierć srogą, podjął krzyżową.
4Pomnij więc, jaką miłością goreje ku tobie,
O człowiecze! gdy dla ciebie nie folguje sobie,
Godniejsi są Aniołowie, zacniejsi Serafinowie,
Lecz ciebie nad nich szanuję, tak dalece, że przyjmuję,
Człowieczeństwo na się dla ciebie. 5O Przedwieczny Synu Boga, nigdy nie stworzony,
Dziś zaś w Betleem z Panny Maryi narodzony,
Czemże wynagrodzę Twoje podjęte trudy i znoje,
Czem Twą miłość niepojętą, dla mnie na Ciebie zawziętą,
Ja niewdzięczny człowiek odwdzięczę? 6Żadnej innej Ja nie żądam od ciebie wdzięczności
O człowiecze! oprócz twojej wzajemnej miłości,
Któraby cię drogą cnoty nieodstępnie wiodła póty,
Póki cię przez śmierci wrota, do wiekuistego żywota
Nie wyprowadzi z tej ziemi.
O człowiecze! gdy dla ciebie nie folguje sobie,
Godniejsi są Aniołowie, zacniejsi Serafinowie,
Lecz ciebie nad nich szanuję, tak dalece, że przyjmuję,
Człowieczeństwo na się dla ciebie. 5O Przedwieczny Synu Boga, nigdy nie stworzony,
Dziś zaś w Betleem z Panny Maryi narodzony,
Czemże wynagrodzę Twoje podjęte trudy i znoje,
Czem Twą miłość niepojętą, dla mnie na Ciebie zawziętą,
Ja niewdzięczny człowiek odwdzięczę? 6Żadnej innej Ja nie żądam od ciebie wdzięczności
O człowiecze! oprócz twojej wzajemnej miłości,
Któraby cię drogą cnoty nieodstępnie wiodła póty,
Póki cię przez śmierci wrota, do wiekuistego żywota
Nie wyprowadzi z tej ziemi.
„A któż Cię to Stwórco świata” – cały tekst do druku
Kliknij niżej by wydrukować tekst kolędy
Drukuj tutaj!
Dodaj komentarz