Kolęda Cud się zjawił, Bóg się wsławił
Kolęda opowiada o cudownym narodzeniu Jezusa w skromnej stajence w Betlejem. Pieśń podkreśla kontrast między boskością Dzieciątka a jego ubogim otoczeniem, jednocześnie ukazując głęboką radość i wdzięczność ludzi oraz stworzeń za ten niezwykły dar. W utworze pojawiają się również prośby o opiekę i błogosławieństwo dla wiernych, podkreślając ich oddanie i miłość do nowonarodzonego Mesjasza.
Tekst i słowa kolędy „Cud się zjawił, Bóg się wsławił” – wszystkie zwrotki
1 Cud się zjawił, Bóg się wsławił w Judzkiej krainie;
W jednem słowie któż opowie? dziś na dolinie;
Hej w pustej stajence. 2 Pan nad pany dziś z ziemiany
Przez dzieciństwo w pobratymstwo
Skolligowany. 3 Panna rodzi, w wieńcu chodzi; — cuda wcielone
W Człowieczeństwie i w Panieństwie — dziś utajone,
O dziwne zrządzenie! 4 Wszech rzeczy Stworzyciel i świata Zbawiciel
W śród niewymownej radości pomiędzy nami tu gości;
Stąd okrzyki wesela. 5 Wstyd rumieńcem Oblubieńca Cnego pokrywa,
Że Bóg zstępuje i ciało przyjmuje; — Pociecha żywa
W żłobie spoczywa. 6 Cud miłości! bo Dziecka kości ubóstwione,
Acz świat nie poznaje ani wyznaje,
Że z Panny zrodzone. 7 Dziecię płacze, Matka skacze, Józef się śmieje;
Bóg się w czasie mlekiem pasie; — Cóż się to dzieje?
Hej pociechy wiele. 8 Cherubiny, Serafiny i Wy wszystkie Niebiany!
Onej słodyczy, któryż z was nie życzy
Choć kroplę skosztować.
W jednem słowie któż opowie? dziś na dolinie;
Hej w pustej stajence. 2 Pan nad pany dziś z ziemiany
Przez dzieciństwo w pobratymstwo
Skolligowany. 3 Panna rodzi, w wieńcu chodzi; — cuda wcielone
W Człowieczeństwie i w Panieństwie — dziś utajone,
O dziwne zrządzenie! 4 Wszech rzeczy Stworzyciel i świata Zbawiciel
W śród niewymownej radości pomiędzy nami tu gości;
Stąd okrzyki wesela. 5 Wstyd rumieńcem Oblubieńca Cnego pokrywa,
Że Bóg zstępuje i ciało przyjmuje; — Pociecha żywa
W żłobie spoczywa. 6 Cud miłości! bo Dziecka kości ubóstwione,
Acz świat nie poznaje ani wyznaje,
Że z Panny zrodzone. 7 Dziecię płacze, Matka skacze, Józef się śmieje;
Bóg się w czasie mlekiem pasie; — Cóż się to dzieje?
Hej pociechy wiele. 8 Cherubiny, Serafiny i Wy wszystkie Niebiany!
Onej słodyczy, któryż z was nie życzy
Choć kroplę skosztować.
9 Któryż z Was szczęśliwe Duchy, widząc dziś owe pociechy
Świata krwią Jezusową odkupionego i z niewoli czarta wyzwolonego,
Nie przyzna nam słuszności? 10 O tak! Wy ogłosiliście, Wy to nam oznajmiliście,
Że ów ubogi a przecież drogi — Nazaretański Kwiatek dla nas dziatek
Już rozkwitł na ziemi. 11 Drżysz na sianku mój Kochanku — pieści Staruszek,
Panna ściele sianka wiele — zamiast poduszek;
A w górze śpiewanie. 12 Rączki wznosi i grac prosi; mruga oczkiem, rzuca boczkiem,
Jezus Dziecina: że błoga nowina a szczęśliwa godzina …
Ewy plemię zbawiła. 13 Przed Jezuskiem osieł z wołkiem — nizko klękają,
Bo z natury kreatury Pana poznają;
Bierz przykład człecze. 14 One pilnie nadskakują, niczego Mu nie żałują;
Czczą majestat Jego w żłobie, choć w podłej ludzkiej osobie…
Uniż się pyszny świecie. 15 Pastuszęta niebożęta ze snu się porwali;
Słysząc głosy pod niebiosy, z biedą powstali…
I do szopy biegali. 16 Cud zastawszy, przywitawszy, na co ich stanie,
Dają dary na ofiary, i przyjm je od nas Panie…
A okaż Swe zmiłowanie.
Świata krwią Jezusową odkupionego i z niewoli czarta wyzwolonego,
Nie przyzna nam słuszności? 10 O tak! Wy ogłosiliście, Wy to nam oznajmiliście,
Że ów ubogi a przecież drogi — Nazaretański Kwiatek dla nas dziatek
Już rozkwitł na ziemi. 11 Drżysz na sianku mój Kochanku — pieści Staruszek,
Panna ściele sianka wiele — zamiast poduszek;
A w górze śpiewanie. 12 Rączki wznosi i grac prosi; mruga oczkiem, rzuca boczkiem,
Jezus Dziecina: że błoga nowina a szczęśliwa godzina …
Ewy plemię zbawiła. 13 Przed Jezuskiem osieł z wołkiem — nizko klękają,
Bo z natury kreatury Pana poznają;
Bierz przykład człecze. 14 One pilnie nadskakują, niczego Mu nie żałują;
Czczą majestat Jego w żłobie, choć w podłej ludzkiej osobie…
Uniż się pyszny świecie. 15 Pastuszęta niebożęta ze snu się porwali;
Słysząc głosy pod niebiosy, z biedą powstali…
I do szopy biegali. 16 Cud zastawszy, przywitawszy, na co ich stanie,
Dają dary na ofiary, i przyjm je od nas Panie…
A okaż Swe zmiłowanie.
„Cud się zjawił, Bóg się wsławił” – cały tekst do druku
Kliknij niżej by wydrukować tekst kolędy
Drukuj tutaj!
Dodaj komentarz