Kolęda Do nóg Twoich się zbliżamy

1 Do nóg Twoich się zbliżamy, upadamy
Jezu w tym żłóbeczku,
Złożon na sianeczku!
Byś nas raczył błogosławić
Przytem od szkody wybawić
Trzody, owieczki.

2 A mój miły wziąwszy Franek obwarzanek,
Stach masła garnuszek
Kuba worek gruszek
Niesie Panu po kolędzie,
Jeśli tego mało będzie
Przydam jabłuszek.

3 Mazur woła! hojze moja! do oboja,
I do piscałecki, dla tej Dziecinecki:
Zagram ci mu wdzięcnie, miło,
By się z nami uciesyło,
To Paniątecko.

4 Rusin mówi hałłyłuja, pomyłuja
Odnych zakłykaty, druhich poprachaty,
By wsichutko prychodyły,
Knyszy, pyrochy znosyły,
Panu dawały.

5 Moskalowi gdy znać dano, nakazano:
Kak stupaj batiuszka, rodytsia Dytiuszka,
Drugich braty zakłykaty,
Sołdat braty poprahaty,
Stupaj w Betlehem.

6 Litwin z łasa, jak kiełbasa, hasa, hasa,
Przyprawia boćwinę, by karmił Dziecinę,
A kałuchę kraje palcem,
Kądluch stawia razem z smalcem,
Wiotalis kieptas.

7 Węgier kusy z olejkami, z kropelkami
Do szopy przybywa, w tór głosu dobywa:
Legem, legem malatana,
Sem prynosim tu dla Pana,
Zdrowe olejki.

8 Niemiec bieży marsz w te tropy, do tej szopy,
Ach, ach, ach, mejn Kinder in dem grossen Winter,
Ist geboren, auserkoren,
In der Krippe nicht erfroren,
In Betlehem sztal.

9 Holenderczyk gdy przybywa, z sobą wzywa
Pobliższe narody,
Do szopy w zawody,
Angielczyka i Duńczyka,
Kieynenig: wart ein wenig,
Tuch und Gold ist da.

10 Włoch z daleka nadskakuje, wykrzykuje:
Dovet e syniore, nostro grand amore,
Aportato un bel piato,
De lirnoni, makaroni,
Per i bambini.

11 Hiszpan słucha, w niebo dmucha, koło ucha,
Pyta, czy w Madrycie, narodzone Dziecię,
Valga dios, senior mios,
Tele geros kawaleros,
Sicero meciu.

12 Francuza choć nie proszono, obaczono,
Mon diu! co się dzieje, w Betleem jaśnieje:
Notr Dam święta Panieneczko,
Witam twego Jezuseczko,
Bą żur o bą diu.

13 Cygan bieży z dary swemi za drugiemi.
Furdyt sołonynka dla Bożoho Synka:
Dziassa prindi dziakulina,
Pereskoczyt i dolina,
Do Betleemu.

14 Także żydom nakazano i znać dano,
By Pana witali, do szopy biegali,
Pokłon Jemu oddawali,
Mesyasza wyznawali,
Winnym ukłonem.

15 Żydzi mówią: skąd Mesyasz, to Pan nie nasz,
Nie tak On psichodzi, jak w Bublii chodzi:
My Go czekamy wielkiego,
Wy Go macie maleńkiego,
Win der Dziciątko.

16 Łacinnik śpieszy, hukając i śpiewając:
Verbum caro factum, nobis Coelo datum,
Atque genti confidenti,
Et in terra permanenti,
Salus aeterna.

17 A od Wschodu trzej Królowie, monarchowie,
Do Betleem jadą, ofiary swe kładą:
Narodzonego witają,
Innym ochoty dodają,
By się cieszyli.