Kolęda Idziesz z nieba Panie

1 Idziesz z nieba Panie, cóż za pomieszkanie
Ziemia Ci gotuje? (BASEM) Jak gościa przyjmuje?
W jakiejże ozdobie, Boskiej Twej Osobie,
Budują pałace (BASEM) Rąk poddanych prace?
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) wspomnieć nudno, (ALTEM) Pan w Swojej dziedzinie.
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) wierzyć trudno, (ALTEM) wypchnięty w jaskinię;
Prostej nie ma chaty, który władnie światy,
Gdzieby członki schronił, gdzieby głowę skłonił,
Gdzieby głowę skłonił.

2 Nie dał dom gościnny, osobie Dziecinnej,
Miejsca ku skłonieniu; (BASEM) Przy Swem narodzeniu
Z miasta Pan nad pany, do stajni wygnany;
Ledwie jest przejęty (BASEM) Między swe bydlęty.
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) jeszcze gorzej, (ALTEM) i tego kącika
(ALTEM) Żal, żal; (BASEM) serce morzy (ALTEM) złość ta okrutnika.
W Egipt Go wygania, wywczasu zabrania;
Musi biedne Dziecię tułać się po świecie,
Tułać się po świecie.

3 Wszakżeś Palestynie wrócił się, lecz w winie
Równa ze mną była, (BASEM) gdy Cię wyrzuciła;
Ach jeszcze raz Panie, powróć w to mieszkanie;
Wróć się niewdzięcznemu, (BASEM) Boże sercu memu.
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) parol daję, (ALTEM) na duszę się piszę,
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) póki staje (ALTEM) tchu i póki dyszę.
Wróć do tej gospody dla Swojej wygody;
W sercu mem osiędziesz, wygnańcem nie będziesz,
Wygnańcem nie będziesz.

4 Gdzież się Synu Boży udasz w tej podróży?
Gdzie znajdziesz gospodę, (BASEM) na Swoją wygodę?
W której staniesz ziemi, któryś między Swymi
Nieludzko przyjęty, (BASEM) okrutnie wypchnięty?
(ALTEM) Ach, ach, (BASEM) gdyby moje (ALTEM) serce godne było,
(ALTEM) Na, na (BASEM) przyjście Twoje, (ALTEM) żebyć nie trafiło
Na to pomieszkanie, mój łaskawy Panie;
Żebyś w niem bezpiecznie, przemieszkiwał wiecznie,
Przemieszkiwał wiecznie.