Kolęda Kiedy krol Herod krolował
„Kiedy król Herod królował” to jedna z tych kolęd, które od wieków rozbrzmiewają w polskich domach i kościołach, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Choć dokładne pochodzenie tej kolędy jest trudne do ustalenia, wiadomo, że jej korzenie sięgają średniowiecza, czasów, gdy kolędy były nie tylko wyrazem religijności, ale także świadectwem historii i kultury. Opowiadając o biblijnym królu Herodzie i jego okrutnym planie zabicia niewinnych dzieci, ta kolęda stanowi przypomnienie o dramatycznych wydarzeniach towarzyszących narodzinom Chrystusa, a także o odwiecznej walce dobra ze złem.
Tekst kolędy „Kiedy król Herod królował” przenosi nas w sam środek biblijnej opowieści, ukazując dramat i napięcie towarzyszące wydarzeniom związanym z narodzinami Jezusa. Słowa tej kolędy, pełne proroczych wizji i emocjonalnego napięcia, odzwierciedlają głębokie przesłanie o nadziei, poświęceniu i ostatecznym zwycięstwie światła nad ciemnością. Przez swoją narrację, kolęda ta nie tylko opowiada historię, ale także zachęca do refleksji nad uniwersalnymi tematami wiary, odwagi i ocalenia.
Tekst i słowa kolędy „Kiedy krol Herod krolował” – wszystkie zwrotki
I nad żydami panował:
Wtenczas Chrystus narodzony.
Aby człowiek był zbawiony. 2Tego trzej mędrcy szukali,
Pilnie się o Nim badali
I do Jeruzalem przyszli,
Żeby Go tam wynaleźli. 3Rzekli: Gdzie jest narodzony
Żydowski król nam zjawiony?
Widzieliśmy gwiazdą Jego.
Ta nas prowadzi do Niego. 4Przyszliśmy Mu pokłon oddać,
Jego Imię światu podać:
Wielki to Pan i nielichy,
Choć jako Baranek cichy. 5Gdy to Heród wyrozumiał,
Przeląkszy się tak się zdumiał,
Że z nim wszystko Jeruzalem
Zażywało strachu ż zalem. 6Tedy zebrawszy biskupy
Mędrca i starsze do kupy.
Pyta wszystkich, chcąc dochodzić,
Gdzie się Chrystus miał narodzić? 7Wszyscy się na to zgadzają,
O Betleem powiadają,
Że tam Pańskie narodzenie
Ma z Proroków upewnienie. 8Wziąwszy król mędrce osobnie,
Pyta ich znowu nadobnie,
Iżeby mu powiedzieli,
Coby o gwiaździe dzierżeli. 9Co skoro Heród obaczył,
Do Betleem iść naznaczył,
Aby Dzieciątka szukali
I jemu znać o Niem dali.
Wysokich rzeczy mędrcowie,
A ja tu was nazad czekam
I będę rad, gdy doczekam. 11Mędrcy, króla pożegnali,
Za gwiazdą się swą udali.
Która szła, jako poczęła,
Aż nad Betlehem stanęła. 12Kędy gdy do stajni weszli,
Czego szukali znaleźli,
Dziecię Jezusa miłego,
I z Maryą, Matką Jego. 13Tam na kolana padając.
Swych dostatków dobywając:
Twórcy poczty dali oto:
Mirą, kadzidło i złoto. 14Bóg mędrce wziąwszy w przejrzenie,
Dał im we śnie objawienie,
Aby Heroda mijali,
Inędy się w dom swój brali. 15Heród o tem obwieszczony,
Gniewając się jak szalony,
Do Betleem wyprawował,
Aby dziatki pomordował. 16Tam wielki mord małych dziatek
Uczynił płacz wielki matek:
Płaczą, krzyczą bez pociechy,
Zbywszy dziatek swej uciechy. 17Jezu Chryste, prosim Ciebie,
Okaż jasność Swą na niebie:
Oświeć nas z temi Mędrcami.
Daj się szukać i z darami. 18Byśmy prawą wiarę mając,
Z miłością w Tobie ufając,
Przyciągnieni tam do Ciebie
Królowali z Tobą w niebie. Amen.
„Kiedy krol Herod krolował” – cały tekst do druku
Interpretacja „Kiedy krol Herod krolował”
Kolęda „Kiedy krol Herod krolował” śpiewana przez dzieci
Dodaj komentarz