Kolęda Kto był smutny
Kolęda opowiada o radości i pokoju, które niosą ze sobą narodziny Jezusa, zachęcając wszystkich do radości i świętowania. Aniołowie zwiastują pastuszkom o narodzeniu Boga-człowieka, a pasterze spieszą do Betlejem, by oddać cześć nowo narodzonemu Zbawcy, śpiewając i grając dla Niego, a Dzieciątko Jezus błogosławi ich swoimi małymi rączkami.
Tekst i słowa kolędy „Kto był smutny, dziś wesoły” – wszystkie zwrotki
1 Kto był smutny, dziś wesoły niechaj każdy będzie,
Bo jak w niebie, tak na ziemi pokój głoszą wszędzie:
Anieli weseli, Bóg się stał człowiekiem —
Ten się stał, który miał przyjść na świat przed wiekiem. 2 Zaraz Anioł z wesołością do pastuszków bieży
Powiadając, że w stajence Bóg i Człowiek leży:
Biegajcie, witajcie zrodzonego Pana,
Padajcie, klękajcie przed Nim na kolana.
Bo jak w niebie, tak na ziemi pokój głoszą wszędzie:
Anieli weseli, Bóg się stał człowiekiem —
Ten się stał, który miał przyjść na świat przed wiekiem. 2 Zaraz Anioł z wesołością do pastuszków bieży
Powiadając, że w stajence Bóg i Człowiek leży:
Biegajcie, witajcie zrodzonego Pana,
Padajcie, klękajcie przed Nim na kolana.
3 Pobieżeli do Betlejem czemprędzej pasterze,
By ukorzyć się przed Zbawcą w miłości i wierze;
Wołali, śpiewali: dana, dana, dana!
Padali, klękali przed Nim na kolana. 4 Przygrywali bardzo pięknie, aż oto Dzieciątko
Rączką swą ich błogosławi małe pacholątko:
Swe ręce dziecięce wznieś i ku nam, Panie!
Błogosław i zostaw nam swe zmiłowanie.
By ukorzyć się przed Zbawcą w miłości i wierze;
Wołali, śpiewali: dana, dana, dana!
Padali, klękali przed Nim na kolana. 4 Przygrywali bardzo pięknie, aż oto Dzieciątko
Rączką swą ich błogosławi małe pacholątko:
Swe ręce dziecięce wznieś i ku nam, Panie!
Błogosław i zostaw nam swe zmiłowanie.
„Kto był smutny” – cały tekst do druku
Kliknij niżej by wydrukować tekst kolędy
Drukuj tutaj!
Dodaj komentarz