Kolęda Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi

1Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi,
oto się z Maryi dziś Jezus rodzi.
Łaski przynosi kto o nie prosi,
odpuszcza grzechy daje pociechy,
o Panie nasz święty Cud niepojęty.

2Przystąpmy do Tronu z swemi prośbami,
którego oczęta zpłynęły łzami.
Niech łaska Boże twoja wspomoże,
zlituj się Panie oddal karanie,
od nas grzesznych ludzi gdy trąba zbudzi.

3Pamiętaj na dobroć co się to stało,
Żeś przyjął z Maryi nikczemne ciało.
Panna nosiła, Panna powiła,
grzały pieluszki, czcili pastuszki,
monarchy witali, gdy cię poznali.

4A siano i żłobek, i bydląt dwoje,
bawiły pieszczone ciałeczko twoje.
Powieczki łzami jakby perłami,
przy piersiach snęły gdy zatonęły,
sam robaczek w głodzie, a świat w wygodzie.

5O Panie tyś z Ojca, tyś światło z Boga,
ubogiś i twoja Matka uboga.
Te czynią kroki, Boskie wyroki,
aby stworzony człowiek, korony
dostąpił przez ciebie i mieszkał w niebie.

6Wejrzej o nadziejo, dawco zbawienia,
na nędznych ubogich, któremu pienia.
Oddają zorze. ziemia i morze,
co tylko czuje, kołem się snuje,
Jan jeszcze w żywocie, znał cię w istocie.

7Te same czynimy Tobie i twemu
Ojcu i Duchowi w Bóstwie równemu.
Brzmiące okrzyki, przez swe języki,
głębokie dzięki, święty na wieki,
troisty, jedyny, odpuść nam winy.